In het land van Yves

Drukke weken, onze tijd in België. We vlogen van de ene hoek van het land naar het andere, dompelden ons onder in wat het land van Yves zou kunnen worden. Geen tijd voor onthaasters!

In Burkina Faso slagen we er in, dankzij het wereldwijde web, de politiek politicienne in het verre België te volgen. De Belgische actualiteit lijkt ons echter steeds onwerkelijker te worden: ligt het land echt plat door communautair gemuggenzift? Is de splitsing van een kiesarrondissement werkelijk 's lands grootste probleem?

Op de taalgrens, waar je het land van Yves binnenkomt, aan onze kant van de Schelde, maar wel met faciliteiten.

"Rivierlandschappen onder een stralend blauwe hemel." Dat is het beeld dat Mijnheer Onkelinx van Vlaanderen heeft. Wij dachten eigenlijk dat die niet bestonden...

Landelijk Vlaanderen.

De Burkinezen snappen ze er geen snars van, en wij eigenlijk ook steeds minder. Sinds de verkiezingen van juni 2007 gaat het van kwaad naar erger. Een zekere Yves, Vlaamse boerenzoon die niet verder kijkt dan de Ieperse klei diep is, zingt de Marseillaise op de Franstalige tv en wil Belgisch premier worden, maar dan alleen voor Vlaanderen. Hij heeft de verkiezingen gewonnen (in Vlaanderen welteverstaan) en dan kan je je wil opleggen aan de rest van het land. Of?

Donkere gedachten doemen op: is het einde van België in zicht?

Want luidop wordt verkondigd dat Belgen niets meer gemeen hebben dan de koning, voetbal en bier...

Wat met Brussel, kloppend hart van België?

Aan de oevers van de Dijle vonden we een oude bunker die een nieuwe bestemming gekregen heeft en nu dienst doet als kippenhok. Belgen zijn inventief, creatief, sportief, origineel, innovatief, fantasierijk, Nederlandstalig, Franstalig, Duitstalig, anderstalig.

Nee, in zijn veelvormigheid en verscheidenheid vinden wij België schoon. Bespaar ons het Vlaamsche eenheidsdenken. Vive la Belgique!