Tijd van komen en gaan

Nieuwsbrief nr 8, 10 maart 2008

Als het buitengewoon veel regent in Burkina Faso, dan mag je er zeker van zijn dat het erg koud wordt in december-januari en extreem heet in maart-april. Vorig jaar viel er meer dan 1000 millimeter regen op korte tijd. Ons droge Sahelland Burkina Faso kreeg te kampen met overstromingen. En inderdaad, de 'winter' was buitengewoon koud. Wim kocht een katoenen lappendeken op de markt en Heleen stak haar zilverpapieren isolatiedeken in haar dekbedovertrek. 's Nachts daalde de temperatuur tot 10 graden en overdag kreeg het winterzonnetje de koude lucht niet opgewarmd.

Maar mooie liedjes duren nooit lang: de februarimaand had zijn negenentwintig stoffige kalenderblaadjes nog niet afgeworpen of de zon begon al te branden aan de hemel. De prille maartmaand brengt verzengende temperaturen van over de veertig graden. Met tegenzin bergen we de dekens op, net als de pyjama's en de truien. Zwetend en puffend peddelen we door de zinderende stad: dit is afzien. De Burkinees blijft positief: als de hitte zo vroeg komt, dan zullen de eerste regens ook niet lang op zich laten wachten…

Wij zijn wat minder geduldig. De zandgrond onder onze voeten wordt te heet, en we verlangen naar frisse lentekriebels. Na twee jaar in het noorden van het land der integere mensen moesten we de knoop doorhakken: blijven we? En als we weggaan, waarheen?

Na wikken en wegen van voor en tegen, met spijt in het hart en een krop in de keel, vertelden we Bibir en Ocades dat onze tijd erop zit. Onze beslissing andere oorden op te zoeken is aprilse gril noch grap. Het is het lot van de ontwikkelingswerker: eens de trein rijdt, spring je er best af. Vertrekken is nooit makkelijk, maar we stoppen onze koffer vol met herinneringen aan stoffige dorpen, grote baobabs, frisse yoghurt, groene groentetuinen en frictie-films. Bibir, Ocades en Broederlijk Delen zullen blijven bestaan en voortdoen zonder ons.

We ruilen de droge Burkinese pannenkoek in voor een ander land met een revolutionair verleden. Eentje met twee lange oceaankusten en een bergachtig binnenland bovendien. De Sandinistische president Daniel Ortega is er niet op Sankara-wijze vermoord, maar ondertussen herverkozen en terug aan de macht.

In het Midden-Amerikaanse Nicaragua gaat Heleen vanaf april aan de slag voor het Belgische Volens bij UNAG, de nationale unie van boeren en veetelers. Wat het allemaal wordt, zul je in een later mailtje moeten vernemen. Zo blijft het voor iedereen spannend. Heleen is vanaf 9 maart voor enkele weken in België, en bereikbaar op haar gsm (0486 78 59 25).

Met de moed in de schoenen blijft Wim nog enkele maanden in het hete Burkina Faso om te kijken of de regen echt wel vroeg komt dit jaar. Tegen half mei loopt zijn contract af en komt hij even naar België. Als freelance journalist reist hij Heleen in juni achterna. Klaar om zich in de wilde wateren van de mediawereld te begeven.

De website www.burkinabe.be bestaat nog steeds, en zal binnenkort een Nicaraguaans broertje of zusje krijgen.

Tot binnenkort!

heleen en wim

Onze nieuwsbrief ontvangen per email?

Stuur dan een mailtje naar Heleen of Wim.