het is makkelijk om van op een bureau in een provinciestadje oplossingen uit te werken om de strijd tegen armoede en uitsluiting aan te gaan. het leven van de mensen in de dorpen is echter volledig anders. daarom hebben we een week in een dorp doorgebracht. zo hopen we de realiteit van meer dan 80 percent van de burkinezen iets beter te begrijpen.

een 'dorp' in burkina faso is met geen 'dorp' in belgië te vergelijken. er is geen elektriciteit, er is geen stromend water, men eet wat men zelf op het land verbouwt. leba is de thuishaven van prosper, één van de boeren-animatoren die samenwerken met ocades. hij en zijn familie hebben ons met open armen ontvangen. een voorstelling van een allegaartje mooie mensen:

het prosperiaans gezin
(romeo en valentin ontbreken op de foto)

Prosper is de 'chef de famille'. hij is boer en één van de beste. hij is maar tot het zesde leerjaar naar school geweest, maar hij is zijn frans blijven bijschaven, en weet aan de juiste informatie te geraken. hij draagt goed zorg voor zijn velden en kan zo met 1,5 hectare de nodige mil voor zijn familie produceren. andere boeren hebben daar soms 2 tot 3 hectare voor nodig en moeten dus zoveel keer harder werken. prosper is ook een slimme commerçant die een stock aanlegt en zijn opbrengstgewassen (pepers, maïs en pindanoten) pas verkoopt wanneer de marktprijzen hoger zijn. links en rechts heeft hij nog wel een handeltje waarmee hij zijn risico's spreidt. hij houdt van aperitieven. zijn vrouw heeft zes kinderen en hij heeft er acht. zegt hij.

Bernadette is de echtgenote van prosper. ze heeft zijn zes kinderen op de wereld gezet en draagt er alle moederlijke zorgen voor. zij zegt zelf dat mannen niet werken en dat de vrouwen alles moeten doen. gelukkig voor haar heeft ze dochters die haar taak lichter maken. samen met de andere vrouwen op de koer is ze ingeschakeld in een beurtrolsysteem om dolo (sorghumbier) te brouwen. ze doet dit vier keer in de maand.

Romeo doet volgend schooljaar zijn bac (eindexamen van de middelbare school). tijdens het schooljaar woont hij bij een andere familie in ouahigouya. dan komt hij maar één keer in de maand naar huis. tijdens de vakantie blijft hij in leba en helpt hij zijn vader op het land en in zijn winkel en cafeetje in het centrum van het dorp. hij heeft reuzenhanden waarmee hij heel snel onkruid kan wieden.

Monique gaat naar het tweede middelbaar. aangezien ze de oudste dochter is van het gezin, rust het hele huishouden op haar schouders. ze is als eerste wakker (om 5 uur 's morgens) om oliebollen te bakken. water halen (in een kruiwagen met vier bidons van 20 liter!), kleren wassen, tô maken (hét basisvoedsel in de dorpen), potten afwassen, brandhout zoeken in de brousse. en vooral lopen en springen als haar vader haar roept om dit of dat in orde te brengen. monique doet het allemaal en met ongeziene gratie. ze loopt school in gourcy en komt tijdens het schooljaar ook maar af en toe naar huis.

Valentin maakt volgend jaar zijn lagere school af in leba. het jaar daarop zal hij net zoals zijn broer en zus naar een grotere stad moeten verhuizen omdat er geen middelbare school is in zijn dorp. in het echt lacht hij meer dan op de foto. hij schiet graag dieren dood met zijn katapult.

Pélagie gaat naar het vijfde leerjaar. ze springt haar mama en oudere zus bij in het huishouden. ze heeft ons op sleeptouw genomen langs de zwembaden, mil- en pindavelden van haar dorp. ze kent wel frans, maar ze is een beetje te verlegen om het te spreken.

Germain, 9 jaar, loopt net zoals zijn grote broer Valentin de hele dag rond met een katapult om zijn arm om dieren neer te kogelen en nadien op te eten. hij speelt kaart als een echte maffioso. eens het donker is, is hij doodsbang wanneer er een klein insect in de gaslamp vliegt. dan kan hij niet snel genoeg in de armen van zijn mama vluchten.

Félicité is het geluk in hoogsteigen persoon. ze wordt vijf jaar in november en verlangt ernaar om volgend jaar ook naar school te kunnen. in afwachting speelt ze moedertje. met een plank op haar rug gebonden oefent ze voor haar eerste baby en met haar sandalen en wat zanderige aarde leert ze hoe ze later mil zal moeten (moeten?) malen. ze speelt van 's morgens tot 's avonds in de brousse met haar vriendjes en vriendinnetjes. ze komt pas naar huis als haar maag knort.