waar voetbal een feest is

ouahigouya, donderdag 18 mei 2006

een jaar bezuiden de grote sahara is op te delen in twee seizoenen : een nat en een droog. hier in ouahigouya zijn april en mei de maanden waarin de zon zich van haar warmste kant laat voelen en lijden alle lichamen. zweet parelt van 's morgens tot 's avonds langs voorhoofden en wangen. je zou de zon van racisme kunnen beschuldigen, want onze witte lichamen zien des te meer af. maar, we leven op hoop: de regens komen (bijna) altijd terug tegen het eind van de maand mei en iedereen wacht vol spanning op de eerste buien.

gisteren dachten we dat het zo ver was: we waren pas thuis en stonden gezellig te keuvelen met soeur pauline die klaar stond om naar huis te vertrekken (zij en hélène zorgen ervoor dat het centre d'accueil proper blijft) toen we een gigantische rode stofwolk richting ouahigouya zagen stuiven. binnen enkele tientallen seconden blies het stof langs onze oren en soeur pauline haastte zich met bekwame spoed huiswaarts. er zou immers nog wel meer kunnen komen. de regens waren aan het proberen om met bakken uit de hemel te vallen… en wij keken naar boven…

's avonds zitten wim en ik dan op een stoeltje in ons kamertje een boekje te lezen wanneer er plots een groot gejoel te horen is een beetje verder in de stad. ah, denken we, de regen is er. (en se souvenant stéphanie: "wat gebeurt er? regent het? - wij zijn de piepers, tralalalala") vanaf de lagere school hebben we geleerd dat de regens een deel van de vreugde van onze afrikaanse medebroeders bepalen. dan schieten mij beelden te binnen - shame on me en met mij alle leerkrachten die mij dergelijke foto's onder de neus hebben geduwd - van regendansen en zwartjes in lendendoekjes. ook wij zijn met vreugd vervuld: het kwik zal beginnen zakken, er kunnen zaadjes in de grond worden gestoken, het groene leven begint opnieuw! onze vreugd wordt gemilderd als we geen druppel zien vallen voor onze deur. maar dan herinneren we ons ook weer de lessen van professor S. dat onweders in de tropen heel lokaal zijn en het niet noodzakelijk in de hele stad hoeft te regenen.

vanmorgen horen we damien (één van de chauffeurs van OCADES) vertellen over wat er gisterenavond op tv te zien was. blijkbaar was er de finale van de champion's league en barcelona had de beker binnen gehaald. baf, een gevoel van schaamte overvalt mij. in afrika is voetbal immers net zoals bij ons een feest...